Berberys Wilsona (Berberis wilsonae). Jest najniższym z omawianych tu berberysów, a także najsilniej rozgałęzionym i ciernistym. Liście ma nieduże (do 2 cm), lancetowate i choć nie są typowo zimozielone, długo utrzymują się na krzewie. Są one szarozielonkawe, jesienią zaś szkarłatne. Kwiaty złotawe i owoce kolorowe również długo utrzymują się na pędach.
Berberys ten szczególnie nadaje się do małych ogrodów, gdyż nie zajmuje dużo miejsca. Efektownie wygląda w połączeniu z rabatą skalną, może też być stosowany na niskie, nie formowane żywopłoty.
W środkowej i wschodniej części kraju podczas ostrych zim niestety wymarza. Berberys ten sadzi się dość gęsto: co 0,5-0,8 m. Cięcia nie wymaga, wystarczy prześwietlenie co 2-3 lata.
Berberys Thunberga