Akebia dłoniasta (łacińska nazwa: Akebia quinata) jest w Polsce bardzo rzadko sadzona, lecz ze względu na duże walory dekoracyjne, a jednocześnie niezbyt kłopotliwą uprawę wydaje się, że powinna znaleźć uznanie u hodowców, zwłaszcza, że w przypadku pnączy wybór gatunków nie jest imponujący.
Jest to roślina stosunkowo niewielkich (jak na pnącza) rozmiarów - do 3-5 m. Ma dość cienkie pędy, które w pierwszych latach są wyraźnie zbruzdowane. W miarę starzenia się rośliny pędy stają się nagie i gładkie, ciemnofioletowej lub zielonej barwy i ładnie owijają się wokół podpór.
Akebia ma liście dłoniasto złożone z 5 listków (stąd jej nazwa), ciemnozielonych, o kształcie eliptycznym, dość grubych. Liście osadzone są na cienkich ogonkach. Liście te osadzone są po kilka (w pęczkach) na krótkich pędach. Wygląd liści i łodyg tworzących girlandy - to główna atrakcja akebii. Liście bardzo długo zachowują zielony kolor. Roślina zrzuca je dopiero w grudniu. Kurz i pył nie zatrzymują się długo na ich gładkiej, lśniącej powierzchni. Jest to cecha przemawiająca za tym aby sadzić je w miejscach o dużym zanieczyszczeniu i kurzu..
Kwiaty nie są wielkie i niezbyt liczne, ale ciekawie się prezentują, zebrane w zwisające grona na krótkopędach. Akebia ma 2 rodzaje kwiatów: męskie i żeńskie. Kwiaty męskie są drobne, ciemnoróżowe, osadzone na krótkich szypułkach. Kwiaty żeńskie są wyraźnie większe, ciemnofioletowe, mają mięsiste płatki, znacznie dłuższe szypułki i przyjemny zapach. Kwitną przez 2 tygodnie na początku maja.
Krzewy tego gatunku nadają się przede wszystkim do okrywania niewysokich pergoli, altan, ogrodzeń oraz fragmentów tarasów, zwłaszcza o ładnych elementach architektonicznych, które ta roślina będzie podkreślać.
Akebia ma dość wysokie wymagania glebowe (żyzna i wilgotna), ale może też rosnąć (oczywiście nieco gorzej) na glebach piaszczystych. Jeśli chcemy by pięknie kwitła musimy ją posadzić na słonecznych stanowiskach. W cieniu rośnie nieźle, ale nie kwitnie. Najlepiej rośnie i zimuje w zachodniej i południowo-zachodniej części kraju; w północno-wschodniej Polsce wymaga okrywania na zimę (przynajmniej w kilku pierwszych latach po posadzeniu).